“Ansızın hatırlayacağım, son sözlerini tekrarlayacağım… Unutulmasın diye, son sesleri… Çok ölüm gördüm. Uzun bir ömrüm oldu takatim kalmadı. Yüreğim fazla dayanmaz, biliyorum. İçime atsam, olmuyor. Dilime vuruyor. Anadilimde anlatmak istiyorum, unutmayı ve unutulmayı…”
İsmet Arasan tarafından 1987 yılında çekilen 26 dakikalık bir belgesel film olan Son Sesler, anadilini konuşabilen son Ubıh Tevfik Esenç’in yaşamının son yıllarına ve Ubıhça’nın kaybolmaması için yaptığı çalışmaları konu alıyor.
Tevfik Esenç dünyanın farklı yerlerinden dil profesörleriyle iletişime geçmiş, ubıhçadan bir kelimeyi daha dünyaya bırakmak için Georges Charachidze ve George Dumezil gibi önemli dil profesörleriyle çalışmıştır. Charachidze ve Dumezil’in birlikte hazırladığı Ubıhça sözlük sayesinde yazılı bir dil olmasını sağlamıştır.
Son Sesler belgeseli birçok devletin ve Unesco dahil uluslararası kurumun arşivine alınmış, birçok festivalde Türkiye’yi temsil etmiş, 10. Cinema du Reel Festivali’ne kabul edilen ilk Türk belgeseli olmuştur.
